Op deze site, en elders, wordt er vaak gesproken over het Kyoto-protocol. Dat het een internationale overeenkomst is die in Kyoto is opgezet is snel duidelijk, maar hoe is het ontstaan en wat houd het precies in?
Wat was de aanleiding?
In 1992 werd er in Rio de Janeiro een internationale conventie gehouden over het wereldklimaat waar 172 landen aan meededen. Georganiseerd door de Verenigde Naties om het effect van de mensheid op het wereldklimaat te bezien en daar eventueel plannen voor de toekomst te maken. Eén van de verdragen die daar werd gesloten was de zogenoemde United Nations Framework Convention on Climate Change of UNFCC. Deze was opgezet om het broeikaseffect onder controle te krijgen. Het verdrag moet ook de economische belangen controleren, naast uiteraard de ecologische belangen.
De inhoud
Nu is dit verdrag ‘slechts’ een raamwerk waarin er concrete afspraken gemaakt kunnen worden. De betrokken partijen komen sinds 1995 jaarlijks bij elkaar op de Conference of the Parties, COP. Op de bijeenkomst van 1997 - in Kyoto, Japan - werden er concrete afspraken gemaakt en richtlijnen opgezet voor de uitstoot van broeikasgassen in bepaalde jaren. Dit noemt men dan het Kyoto-protocol of verdrag van Kyoto. Een belangrijke afspraak is dat de uitstoot van broeikasgassen in 2012 gemiddeld met 5.2% moet zijn gedaald ten opzichte van de meting in 1990.
De naleving
Na het opzetten van het verdrag moest het ondertekend en daarna door de afzonderlijke landen geratificeerd worden. Dat ratificeren is een officiele bekrachtiging van het verdrag. Sinds de opzet in 1997 is het door steeds meer landen bekrachtigd. In 2002 deed de Europese Unie, waaronder Nederland, dat, en toen in november 2004 Rusland het verdrag ratificeerde was er een meerderheid bereikt en ging het verdrag in werking. Hoewel de resultaten tot nu toe uiteenlopend zijn, zijn de gesprekken over een vervolgverdrag al in volle gang. Dit protocol zou op moeten worden gezet in de jaarlijkse COP: Denemarken 2009; Mexico 2010; Zuid-Afrika 2011.